De Hervormde Gemeente Bourtange is een “klein, maar zichtbaar deel van Christus’ gemeente op aarde”, zoals een voorganger bij ons wel eens zegt. Kwantiteit is echter iets anders dan kwaliteit. Juist dat laatste ervaren de gemeenteleden (en gasten!) als heel goed. Bij onze gemeenteactiviteiten ligt de nadruk op de zondagse eredienst en de doordeweekse Bijbelavonden. We drinken regelmatig koffie na de dienst en er worden in de loop van het kerkelijk jaar verschillende activiteiten georganiseerd. Daarbij valt te denken aan de Startzondag (begin van het winterwerk), het Paasontbijt, de evangelisatieactiviteiten in de kerk tijdens de Kerstmarkten en zo meer. Onze predikant geeft catechisatie in Vlagtwedde (in ’t Kruispunt). Naast het plaatselijke werk is de gemeente betrokken op de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en maakt in regionaal verband deel uit van de Classis Groningen-Drenthe.
Wat geloven wij?
In onze kerk hangt een fraai Tiengebodenbord uit 1611, dat volgens overlevering door stadhouder Willem Lodewijk aan het garnizoen van Bourtange werd geschonken. Centraal staan de twee tafels van de Wet (de Tien Geboden) die door God zijn gegeven als leefregels voor de mensheid (Exodus 19-20). Ooit door Mozes op de berg Sinaï ontvangen als instructies voor de plichten van de godsdienst (het dienen van Gods majesteit) en de plichten van de liefde (het dienen van de naaste), blijkt dat de mens de grootste moeite heeft om ze na te volgen.
Deze ongehoorzaamheid – de zonde – is tussen ons en onze Schepper in komen te staan. In het Oude Testament vinden we op vele plaatsen hoe Gods rechtvaardigheid en heiligheid in het geding kwam en hoe de mensen hier mee worstelden. Met groot verlangen werd uitgezien naar een verlosser, die de toorn van God kon afwenden en verzoening kon bewerkstelligen. Maar een profeet als Jesaja voorspelde: “Zie, de maagd zal zwanger worden. Zij zal een Zoon baren en Hem de naam Immanuel [God met ons] geven.” (Jes. 7 : 14.).
Ruim tweeduizend jaar geleden werd bij Bethlehem een Kind geboren dat op wonderbaarlijke wijze de vervulling bleek te zijn van de vele profetieën uit het Oude Testament die verwezen naar de komst van de Heiland van de wereld. Het kindje Jezus bleek Gods geliefde Zoon te zijn, die als volwassene, nadat Hij zich had geopenbaard als de Zoon van God, door – en voor – onze ongerechtigheden op Golgotha de kruisdood stierf. Maar na drie dagen vond men de grafsteen gewenteld en bleek het graf leeg. “Hij is hier niet, want Hij is opgewekt, zoals Hij gezegd heeft” zei de engel tegen de vrouwen die naar het graf waren gekomen (Mattheüs 28: 6).
En toen zij weggingen om het aan de discipelen te vertellen, kwam Jezus hen zelf tegemoet en zei “wees gegroet!” (Mattheüs 28: 9). De ongelovige Thomas mocht zelfs zijn vinger in Jezus’ wonden leggen en zei: “Mijn Heere en mijn God!” (Johannes 20: 28). Toen vielen de schellen van de ogen en overal begreep men dat Jezus de Christus was en met zijn vrijwillige dood God met de mens had verzoend. Met Zijn opstanding kwam ook de dood van de mens in een ander licht te staan: Jezus was de doorgang naar de hemel. Als Lam van God hief Hij de blokkade tussen de mens en de Almachtige Vader in de hemel op. Door in Hém te geloven, op Hém te vertrouwen en door Hém na te volgen.
De gebeurtenissen in Jeruzalem rond het jaar 33 n. Chr. hebben een overweldigende indruk gemaakt en wereldwijd miljoenen mensen overtuigd dat Jezus de levendmakende Messias en de Verlosser is geweest. En Hij is het nóg; voor iedereen die Hem zoekt en wil navolgen. Voor iedereen die verlangt naar het Koninkrijk van God en een woning zoekt in het huis van Zijn Vader (Johannes 14: 2). Deze “blijde boodschap” (het “Evangelie”) – de mooiste boodschap ooit ter wereld gehoord – is de essentie van het geloof dat wij in onze gemeente belijden en willen uitdragen.